BEBEK YASTIĞI- SÜTLAÇ İLE :)

Pazartesileri bekliyor musunuz yeni yazımı, merak ediyor musunuz, bu hafta sonu ne yaptım ne ettim, ya da yapamadım, edemedim bazen de...
Merak edenleri şöyle alayım bi öyleyse, buyrun ;)

Bu yastığın mavisini (ki şurdadır kendisi, bir tık lüften) yapmıştım arkadaşımın yeğeni için, şimdi de pembesini yaptım, söz verdiğim üzere Onmarifet'in Koruncuklar yararına düzenleyeceği sergi için...

Kişisel kanaatim odur ki, her zaman pembe maviden güzeldir, kız bebekler için olan herşey, erkek bebekler için üretilen herşeye on basar :))

Dün sabah Fenerbahçe Parkı'na gittik kahvaltıya, kahvaltı sonrası orda yaptım dikiş işlerini bu yastığın  (rüzgar izin verdiği ölçüde tabii :( )...
(Nazar boncuğunu bu sefer diğerinden farklı yaptım ve bu sefer sıfır hata ile ;) )
Malzemeler denize uçacak diye korktum, o kadar rüzgarlıydı ki, sersem oldum zaten :(
Ben anlatayım siz hayal edin, yerde oturmuş dikiş diken, bir yandan da uçuşan kurdelesine, kumaşına sahip olmaya çalışan bir kadın, o kadın bendim işte :)) Bitirdim sonuçta, teslime hazır hale geldi, umarım bu  yastık da küçücük de olsa bir katkı sağlar...
 

 

 

 

 

 

Sonra eve geldik, ben bir kez daha dedim ki, evim evim güzel evim, insan en çok kendi evinde rahat ediyor galiba...

 

 

Akşama kadar takıldık, şükür cumartesi ütü işini hallettiğimden (ütünün tabanına  parmaklarımı yapıştırmak suretiyle bir güzel yandığımdan, kalan birkaç parçayı ütüleme işini canım kocam üstlendi ama olsun :) ) pazar günü huzurluydum, mutluydum, gururluydum :))) Akşam çocuklar için sütlaç yapayım da yesinler ertesi gün dedim ve yaptım da... Siz de çocukken çok yer miydiniz sütlaç, annem çok yapardı, benimkinden biraz daha farklı olarak daha çok pirinçli daha katı olurdu... Neyse her zaman anne yemekleri ve dahi tatlıları daha lezzetlidir diyerek, bizim Can ailesi olarak bayılarak yediğimiz sütlacı nasıl yaptığımı da anlatayım isterseniz, bakalım sizinkiyle aynı mı benim tarifim...

 

 

 

 H: Halil, klasik kase, E: Esen, eski, epeski, hani şu annelerimizin vitrinde sergileyip de kullanmaya kıyamadıkları çay fincanlarından benimki, tatlıları değişik kaplarda servis etmeye bayılıyorum... N: Nehir, kadefte :), A: Ali Deniz, en minik kasede :)) Eğlenceli di mi, herkes sütlacını bilsin diye :)))

 

 Öncelikle bir buçuk çay fincanı kadar pirinci haşlıyoruz, suyunu azcık bol koyuyoruz ki, iyice pişsinler, susuz kalmasınlar... Tamamen piştiklerine emin olduğumuzda üstüne bir litre sütü boşaltıyoruz, ara ara karıştırarak kaynatıyoruz, kaynadığı anda bir su bardağı şekeri ekliyoruz. Bir süre de (5 dakika kadar diyelim) öyle kaynatıyoruz, sık sık karıştırarak, başında dikilerek, çünkü öyle bir an geliyor ki (ki geldi dün akşam) arkanızı döndüğünüz anda bi de bakıyosunuz ki taşıvermiş süt :(  Sonra bir kasede suyla açtığımız iki çorba kaşığı buğday nişastasını kaynayan sütle ılıtarak, ekliyoruz tencereye ve  bir müddet (10 dakika kadar diyelim) daha karıştırıyoruz... Sonra bir fiske tuz ve kapatıyoruz altını, istersek bir paket vanilya da ekleyebiliyoruz tam bu aşamada... Sıcak sıcak kaselere boşaltıyoruz. Üstüne tabii ki tarçın ve isterseniz dövülmüş ceviz, ılınınca atıver buzdolabına (bence ılık ılık da çok güzel yeniyor) Missssss......... Afiyet şeker olsun......