|
"PÜSKÜLLER SAĞA KEPLER HAVAYA!!!" |
Ne demiştim ben sana hatırlıyor musun? Nerden hatırlayacaksın iki yıl olmuş neredeyse, dilersen bu postu okumadan önce
şuradan bak bi ne demişim ;)
Zaman zalim, zaman vefasız, zaman bildiğin su ama zaman bazen de güzel, sevilesi, lazım gelen, beklenen, özlenen şeylere de eriştiren bir güzel zaman...
Geçmez sanmıştım, yüksek lisansın yüksekliğine belki de erişemem sanmıştım... Geçti ve ben de eriştim işte :) Yüksek lisans bana -o kadar da- yüksek gelmedi, yetiştim, bitirdim, hem de kendi klasımda çok da iyi bir dereceyle :) Afferin bana :)
Müsadenle teşekkür konuşmama geçiyorum şimdi: Ekim 2014'den bu yana 4 dönem boyunca, sabırla dersten dönmemi bekleyen çocuklarıma, beni destekleyen, yüreklendiren, yüksek lisans kararıma, "boşver" "iki çocukla, bu yaştan sonra!" demek yerine "hadi!" diyen eşime borçluyum aslında bu diplomayı biraz da, onlar olmasaydı yapamazdım. Biraz da çocuklarıma rol-model olayım istedim aslında ve sanıyorum başardım da. İşten eve gelmişim bir gün, o akşam da dersim var, dedim önce eve gidip çabucak yemek yapayım çocuklara. Nehir geldi mutfağa "Anne seninle çok gurur duyuyorum, hem çalışıyosun, hem okula gidiyosun, hem de çocuklarını düşünüp eve gelip yemek yapıyosun!" O zaman dedim ki "Tamamdır!"
Omuzlarımdan kocaman bir yük kalktı, bir hafifleme, bir kocaman gülümseme! "Kadın", "Anne", "Eş", "Çalışan", "Hobici", "Öğrenci" kimliklerimden birine veda ettim.
Bununla birlikte elbette özleyeceğim de bir yandan dersleri, hocaları, sınıf arkadaşlarımı, arkadaşlarla yaptığımız ders öncesi, arası keyifleri. Derse erken gittiğim günlerde kütüphanede dekorasyon dergilerini karıştırma, ilham alma, ihlamım gitmesin diye aklıma gelenleri not alma faslını,
İnsan kendine küçük de olsa alanlar yaratmalı, küçük koridorlar; herkesten, her şeyden uzak, tenha bir koridorda kısacık da olsa yürümeli. Bu benim yapmayı başarabildiğim bir şey ve çok da keyif aldığım aynı zamanda. Yüksek lisans olur, sonrasında başka fırsatlar olur, illa ki olur istedikten sonra...
Ve sen de farkındaysan bu post gittikçe uzamaya başladı ;) Durmayı pek bil(e)mediğimi bilirsin :)
Hadi gel biraz resimlere bakalım, sonra pastamızı keselim, kepimizi atıp, "nice güzel başarılara inşAllah" diyerek ayrılalım sevgili okur :)
|
İki resim arasında tam dört dönem var... |
Pasta kesicez demiştik di mi, işte bu da pastamız :) Buyrun bir dilim,
Pastamız sevgili pinterest ten hediye:) bakma sen üzerinde Lara yazdığına, göbek adım olur :))
|
MEZUNİYET PASTASI |
|
NAZARLIK Nazara inanırım hem de çok, senden gelmeyeceğini bilirim elbet sevgili okur ama yine de bu son yaptığım nazarlık kem gözlerden korumak için burada kalsın :) |
|
BONUS Güneş enerjisiyle giden arabanın mucidi beyefendi :))) |
Not: Ah be çocuk! Ah be güzel Nehir'im, asıl ben seninle nasıl gurur duyuyorum bir bilsen... Hiç yormadan, üzmeden, böyle kendi kendine, böyle kolayca yetişip, derslerinde bu kadar başarılı olman -ve çok şükür matematik zekanı annenden almaman- mutlu, duyarlı, nazik bir çocuk olman ne büyük gurur kaynağı bizim için bir bilsen...
Dipnot: Senin bu mezuniyetteki payını unutmadım hiç, senden aldığım duaların bir bir yeri var bu sonuçta, varol, yaşa sen sevgili okur...
Enbidipnot: Youtube'a yeni videolar eklenmekle birlikte, sen
şunu kaçırma bence :) Unutmadan abone olmayı ama :)
Dipnotundibi: O baykuş benim tabii ;) Mezuniyet törenine gidemeyeceğim çünkü köye gitmem lazım bu hafta sonu ama temsili olarak kep taktım işte ben de :)