"Ben o eski annemi geri istiyorum" "Hani nerde benim o eski annem" Aynen böyle söyledi, kalbime bi bıçak saplandı o anda, bıçak döndü durdu kalbimin içinde sonra, boydan boya çizildi kalbim, en derininden, en kanatanından...
"Şu çocuk geldikten sonra böyle oldu" "Hep onunla ilgileniyosun, beni eskisi kadar sevmiyosun" dedi... Kalakaldım, bişey diyemedim, baktım yüzüne, ağlamaya başladım usul usul, sessizce. Ben böyle aniden, o hiç beklemezken ağlayınca şaşırdı bi, durdu, sarıldı bana, dedim ki "Hiç olur mu kızım, ben seni her zamanki gibi çok seviyorum annecim" "Sen benim canımın içisin" dedim, birlikte ağladık bir müddet...
Sonra barıştı, sarıldı, çok sarıldı, "Özür dilerim annecim, bir daha böyle şeyler söylemiycem" dedi...
O sırada kapı çaldı, kapıya giderken sildi gözlerini, "Sen de sil anne, babama da sakın söyleme bunları" Söylemedik elbet, anne-kız sırlarımızın olduğu kutuya koyup, sıkı sıkı da kilitledik...
Neden mi oldu peki bütün bunlar, keman çalıyordu, ben de bir yandan onu dinliyordum ama dalmışım bi an, parçası bitmiş de ben ona "Aferin benim kızıma, çok güzel çaldın" dememişim...
oyyyyy :(( zaten duygusal anlamda (ozandan dolayı) çökük durumdayım, bu yazıyı okuyunca benimde gözümden yaşlar ince ince süzüldü... bende sarılmak istedim ikinize sarılıp usul usul ağlamak...
YanıtlaSilYapma şekerim yaa, öyle hemen moral bozmak yok, geçecek gidecek Ozan'ın hastalığı, bir dahaki sefere daha az üzülmeyi öğreneceksin sen de :)
SilYakın değiliz ki sarılıp ağlayalım birlikte :(
oy kuzum benim valla okurken ben bile duygulandım. bu zamane çocuklarının duygusallığı ayrı bir şey. biz 5 kardeştik hiç öyle kıskanma, anne peşinde koşma durumlarımız olmadı. zaten annemin de başından aşkın işleri vardı, nerde böyle özel ilgi.
YanıtlaSilee şimdi aranızda sır mı kaldı? buraya yazdın gitti sizin sır :)baba hariç herkes öğrendi :)
fazla akıllı bu yeni nesil canım :)
:) Herkesi duygulandırmışım yav... Aslında çok kıskanmaz hiç kardeşini ama biriktirdi belki, ara ara böyle duygu patlamaları oluyor çocuğumda... Bizim zamanımızda böyle lükslerimiz yoktu ki, bu kadar üstümüze düşen annelerimiz de...
SilSır bu sır, aramızda ;)
Esencan kızım,bir annenin çocuğuyla yaşayabileceği en güzel şeyleri yaşıyorsun bence..Ya da tam tersi çocuğun annesiyle yaşadığı güzellik..Ne bekliyordun ki sen?O, kendi çocuk dünyasında annesine duyduğu sevgisini dışa vurmuş..Ve sen de ona karşılık vermişsin gözyaşlarınla..Çocuktaki bu kıskançlık annenin sevgisinin ölçüsü olmaz ki!.Kendini sorguladığında çocuklarına karşı ''sevgide ayrım''olmadığına g öre gönlünü ferah tut ve üzme kendini..Sevgiler
YanıtlaSilHasan hocam, hoşgeldiniz sefalar getirdiniz :) Çok mutlu oldum yorumunuzu okuyunca ;) Nehir benim canımın içi, zaman zaman küçüğe yönelen ilgimiz yüzünden kıskanıyor ama arayı düzeltiyoruz hemen :) Hem anne kız arasında küslük mü olurmuş ;)
SilYok çok şükür, içim çok rahat, kalbim ortadan ikiye bölünse yarısı Nehir'in yarısı Ali Deniz'in, bir santim bile hak geçmeden üstelik...
Sevgiler hocam, selamlar, çok teşekkürlerimle....
Ayyy gozlerim doldu canlarim benim buyuklere anlatmak cok zor kucuklerin bakima ihtiyaci oldugu icin daha cok ilgilenmemiz...Kuzular guzel kizlarimiz siz bambaskasiniz bunu anlamalari icin napsak ki :))
YanıtlaSilBeni en çok iki çocuklular anlar galiba, sen de onlardan birisin, yaşadıklarımız hep benzer...
SilBunu zamanla anlayacaklardır inşallah, en çok da anne olduklarında ;)
Bu çocuklar ne kadar derin konuşuyorlar böyle... Okurken ben de duygulandım çocuğum yok ama zor bu annelik..
YanıtlaSilZor gerçekten de Büşra Öztürk, çocuğu olmasa da kadınlar özellikle anlar bu duyguyu, tıpkı senin gibi...
SilSevgiler...
Gözlerim doldu bir an,simdiki cocuklar ne akıllı şaşırıp kalıyorum...
YanıtlaSil:) Teşekkürler Kırmızı Evin Cadısı, bir de hoşgeldiniz, çok akıllı mı bilmem ama çok duygulu benim kızım.....
SilBaşkalarının hayatında olmayan; sizin aranızda da okundukça ya da konuşuldukça aklınıza düşecek bir "anne - kız" hatırası yaratılmış ne güzel...
YanıtlaSilİnsan yaşa doldukça, bu hatıralar daha bir kıymetlenip özel oluyor. O zamanlara karınca misali saklayın bu anları. Zamanı ve yeri geldiğinde kullanacaksınız ve sizi nerelere götürecek nerelere Allah bilir.
Çok güzel bir yazı; o kadar da güzel bir anı; iyi ki paylaştınız...
Sevgiler
:) Çok sağolun Nurdan hanımcım, siz böyle yazınca ben de dedim ki "İyi ki!"
SilSevgiler arkadaşım, öbür arkadaşıma da ....
Harikasınız Esencim
YanıtlaSilTeşekkürler Meldacım, sende de var bir Nehir, bakalım onunla aranızda nasıl anne-kız hikayeleri geçecek, sen de yaz e mi, ne güzel bloğuna bakıyodum ama naptın ki, bulamadım şimdi?
SilBak şimdi yaaa.Hem ağladım hem okudum :S hem de ne kadar şanslı olduğunu düşündüm.Duygularını olduğu gibi paylaşan bir kızın olduğu için.Sena'm daha yeni yeni o da çok zorlanırsa söylüyor.Yıllardır hep içine atıp farklı farklı tepkiler verdi yada veriyor....
YanıtlaSilSonunda tatlıya bağladınız yaa önemli olan o :)))
Yahu ben ağladım çok ama bakıyorum da bu yazıyla pek çok kişiyi de ağlatmışım istemeden :( Pardon yaaa, valla bu değildi amacım...
SilGerçekten de dediğin gibi büyük nimet düşündüklerini söyleyen bir kızım olması...
Sena'nın açılmasına yardım ediyorsundur eminim ama uyku öncesi sohbetlerini şiddetle tavsiye ederim hem sohbetler hem de hikayeler ve onun tepkileriyle belki daha da kolay ifade eder kendini...
Şükür bağladık tatlıya, Nehir zaten söyleyip ardından da çok üzülen bir çocuk, e ben de uzatmayan bir anneyim galiba ;)
Bana bakma, benimkisi biraz da yalnız değilim durumunun etkisi :)
SilBu biraz yapı meselesi, çünkü memo ne hissetse şak diye söyleyen bir çocuk.O kadar kolay bir çocuktu ki duygusal anlamda.Ama Senoş bebekliğinden beri öyle amaaa okuluuun inanılmaz faydası var.Bir de belki inanmazsın ama Caillou'nun .) enteresan varlıklar çocuklar.
Yalnız değiliz gerçekten de Selcencim, dertlerimiz de, sevinçlerimiz de ortak ;)
Silİki kardeş ikisi de apayrı, bizimkiler de öyle aslında, tamamen kendi karakterleri ile dünyaya geliyorlar, biz yanlarında sadece yardımcı olabiliyoruz, huylarını değiştirmek mümkün değil ama belki biraz törpüleyebiliriz...
Anaokulu Nehiri de daha sosyal yapmıştı, kesinlikle çok faydalı..
Kayyu bir dönem kabus gibiydi, her bölümünü tekrar tekrar seyrettiriyordu Nehir, şükür geçti :)
Esenciğim dün bakamadım güne güzel başlamak için bloguna geldim , benide çok duygulandırdın çok güzel bir anı olmuş,
YanıtlaSilNehirde belki bir süre kardeşini kıskanmaz.
Hepinizi çok öptüm.
Sevgilerimle..
Biraz duygulu bir yazı oldu gerçekten de, yazarken değil de sonradan farkettim ama nafile, geç olmuştu :)
Silİnşallah bakalım, genelde olmuyor zaten ama ara ara böyle krizler yaşıyoruz...
Çok sağol Mehtap Abla, öperiz çok...
çok narinler, maalesef ki herşeyden alınıyorlar. benimkiler de böyle, birine baksam öbürü üzülüyor... http://dolunayiner.blogspot.com/
YanıtlaSilÖyleler valla, iki çocuk zor, dengeyi sağlamak daha da zor...
SilHoşgeldiniz :)
Çok tatlısınız..:)
YanıtlaSilÇok teşekkürler Handan hanım, tatlıyız sahi ama bazen de tadımızdan yenmiyoruz :)
SilSevgiler
İçli kuzular sizi :)
YanıtlaSilÖyle olduk valla, çok fenaydı Ülker çoook, anlatmaya çalıştım ama aslında yazdıklarımdan pek daha fenasıydı hissettiklerim, hele o "Hani nerde benim o eski annem" dediğinde dünya başıma yıkıldı sandım... İnşallah bi daha hiç demez, demesin lütfen :(
SilKuzucuk ya, hiç kıyamadım şimdi, nasıl da duygulu, nasıl da tatlı. Anne-kız ikiniz de çok tatlısınız, bu sırrınızı ben de hep saklayacağım;)
YanıtlaSil:) Çok teşekkürler komşucum, ben de hiç kıyamıyorum kuzuya, bu kadar duygusal diye mi bu kadar hırpaladı beni bu söyledikleri bilmem, ama şimdi aramız mikemmel çok şükür :)
SilSakla e mi, sakın açık etme sırrımızı, babamız duymasın! Aramızda ;)
Umarım işe alışmışsındır, umarım Ege'yi evde bırakıp gitmek artık ilk günkü kadar üzmüyordur seni, umarım çok daha iyisindir ;)